Mont Tremblant

Maandag 27 september Ottawa naar Mont-Tremblant

Het eerste wat we hoorden toen we wakker werden was regen. Niet hard, maar het was nat.

De Tomtom ingesteld op de route naar Mont-Tremblant. De weg voerde ons in eerste instantie naar Ottawa. Na een kleine 15 kilometer op de Highway werden we van de afgeleid door enkele oude buitenwijken. Door smalle straatjes en vele wegwerkzaamheden waren we ineens uit de stad!

Via een mooie route togen we richting Montebello waar we een stop hadden gepland. De regen was inmiddels gestopt en af en toe een waterig zonnetje verscheen. In dit dorpje is Parc Omega. Hier lopen de wilde dieren die je normaal in het wild slechts zelden ziet rond. Een soort van Beekse Bergen maar dan met inheemse dieren.

Bij de toegang werden we uitvoerig ondervraagd over onze vaccinaties. We lieten onze QR code zien maar dat was niet voldoende. De vaccinatiebewijzen hadden we gelukkig ook meegenomen, maar er stond niet op met welk vaccin we waren ingeënt. Na het openen van onze Europese app was te zien dat het Pfizer was. De naam van het vaccin op het papieren bewijs kenden ze niet! Ook vertelden wij wat we de arrivCan app hadden, maar daar had ze nog nooit van gehoord. Maar goed, nadat haar supervisor het verlossende woord had gesproken mochten we naar binnen. Wat een gedoe!

Bij het binnen rijden van het park liepen er vele elk’s (Wapitis) rond. Dit zijn een groot soort herten met enorme horens. Deze besten lopen door het gehele park in kuddes. Deze mag je voederen met daar gekochte winterwortelen. Ze komen gewoon naar je geopende raam toe om te schooieren. Verder langzaam rijdend kom je langs o.a. zwarte beren, bruine beren, zwijnen met veel jonkies, pool wolven, ossen, bizons. Er waren nog vele andere soorten maar daar weten we de namen niet meer van. Al deze soorten lopen dan in grote omheinde ruimtes. Halverwege was een parkeerplaats met diverse winkeltjes. Daar even gestopt voor onze lunch en om wortelen te kopen. Kunnen we ook even voeren. Onze tocht duurde ongeveer anderhalf uur en het was leuk om te doen.

Daarna door naar Mont-Tremblant. De wegen zijn voor het grootste deel slecht tot heel slecht. We worden een beetje kriegel van de slechte wegdekken. Gaten en scheuren in het asfalt zorgen voor veel ongemak en irritatie. De radio wordt zelfs overstemd door de herrie die dit veroorzaakt in de camper. We zullen in Nederland nooit meer klagen over slechte wegen. Hier ligt een schoolvoorbeeld.

We hebben ook al sinds dag 1 een piepende zijdeur. Dit gaat inmiddels erg irriteren. Bij het rijden met een snelheid van 70 a 80 km/uur geeft het een echt piepend geluid. Ik heb er alles aan gedaan om het te verhelpen, maar niets heeft effect. We hebben besloten om morgen niet rechtstreeks naar onze volgende bestemming te rijden maar om een omweg te maken naar het depot van Canadream bij Montreal. Zo erg is het! Een omweg van circa 100 kilometer maar we hebben het er voor over.

In Mont-Tremblant hebben we bij de tourist-information gevraagd waar onze camping lag. De straatnaam stond niet in onze Tommie. Het bleek aan Highway 117 te liggen. In 10 minuten waren we er.

We zijn een beetje verbaasd over de bereidwilligheid van de mensen uit de omgeving om Engels te praten. We hadden verhalen gehoord dat ze alleen Frans wilden praten. Valt reuze mee. Tot op dit moment geen problemen.

Na het eten nog even een wandeling over de camping gemaakt en nu aan de koffie. Weer een mooie dag voorbij. De tijd vliegt!