13 september: Van Onaards naar Barstow.

Als je bij Mono Lake bent kun je een bezoek aan de Tufa’s niet overslaan. Mono Lake is een 180 vierkante kilometer groot alkalisch meer. Mono Lake ligt tussen 2 vulkanische eilandjes en heeft geen natuurlijke afvoer, maar door verdamping in de zomermaanden en de waterbehoefte van Los Angeles, heeft het nog maar een vijfde van zijn oorspronkelijke grootte. Niet alleen is het water daardoor 3 keer zo zout als zeewater, maar ook zijn er een groot aantal tufsteenpieken bloot komen liggen. Doordat calcium uit onderaardse bronnen in contact kwam met carbonaten in het water ontstond kalksteen wat in de loop der tijd is uitgegroeid tot grillige rotsformaties.

Op diverse plekken langs het Mono Lake zijn deze rotsformaties, ook wel Tufa’s genoemd, te zien. Wij zijn vanochtend naar South Tufa gegaan, waar de meeste Tufa’s zich bevinden, en hebben de korte trail gevolgd over deels houten voetpaden. Een deel van de Tufa’s ligt helemaal droog en in de loop der tijd is er vegetatie gekomen tussen deze rotspartijen. Een deel van de Tufa’s staat op het strand en een ander nog in het water. Het is moeilijk om te beschrijven hoe dit er allemaal er uitziet, maar het geeft het gevoel dat je samen met kapitein Kirk en Spock naar een vreemde planeet bent ‘gebeamed’.

Nadat we in totaal anderhalf uur in dit gebied hebben gewandeld, gekeken en uiteraard weer de nodige filmpjes en foto’s hebben gemaakt, zijn we richting zuiden gereden. We hadden niet zo heel veel verwacht van deze rit, maar het bleek een prachtige route te zijn door een dal met voor het grootste gedeelte aan beide zijden prachtige roodbruine bergen. Vanaf Mono Lake begon het gebied langzaam aan steeds droger te worden en steeds meer op een woestijn te lijken. Ongeveer een 50 mijl voor Barstow kwamen we in de Mojave Dessert, dus echt in een woestijn terecht.

Toen we door dit gebied reden, zeker wat meer naar het zuiden, konden we ons voorstellen dat het moeilijk is om hier een bestaan op te bouwen. Het verbaasde ons ook niet dat hier en daar langs de weg gehuchtjes te zien waren, deels bestaande uit oude, verwaarloosde huisjes en trailers. Wat opviel is echter de troep die overal tussen de trailers en huizen ligt, vooral bestaande uit (resten) van auto’s en ander oud ijzer.

Om ongeveer half 6 waren we bij KOA Campground Barstow, waar we een mooi plekje onder bomen hebben met uitzicht op de woestijn en het gebergte daarachter. Toen we aankwamen was het opnieuw zo’n 38 of 39 graden, maar het lijkt er op dat we er aan gaan wennen. We hebben nog even gezwommen om de rest van de avond buiten de camper door te brengen, met opnieuw wat vlees op de grill en wat salade erbij.