30 september: Eerste kennismaking met de Grand Canyon.

Vanochtend zijn we vanuit Page naar de Grand Canyon gereden, met een tussenstop bij Horseshoe Bend enkele kilometers ten zuiden van Page. Vanaf Highway 89 is deze bocht in de Coloradorivier te bereiken na een stevige wandeling van 1,2 kilometer door los zand en met zowel heen als terug een aardige klim, zeker gezien onze beperkingen. Maar het is gelukt, zonder pijnlijke knieën achteraf. Ook al was het pas 9 uur, de temperatuur begon al aardig hoog te worden.

Vervolgens zijn we verder gereden door een landschap dat langzaam van woestijn in beboste heuvels veranderde. Onze eerste zicht op de Grand Canyon was bij de Desert View Watchtower. We hebben tijdens onze voorbereiding veel foto’s en filmpjes gezien, maar pas als je er voor staat ervaar je hoe imposant deze canyon is.

De Grand Canyon is zo onmetelijk groot dat het moeilijk is om in te schatten hoe diep de canyon feitelijk is. Alles beneden lijkt heel klein te zijn. De rivier de Colorado lijkt een miezerig stroompje terwijl dit toch een flinke kolkende rivier is, waarop raftingtochten plaats vinden

Onderweg naar Grand Canyon Village zijn we nog een paar keer gestopt bij uitzichtpunten om de canyon te bewonderen en nog meer foto’s te maken.

Aangekomen in Grand Canyon Village bleken de beide campgrounds (zoals verwacht) al vol te zijn. Een paar mijl buiten het park hebben we een plek gevonden op Grand Canyon Camper Village. Het is zeker niet de mooiste campground die we tijdens onze vakantie aangedaan hebben, maar hij ligt dicht bij het park en er zijn een aantal restaurants en een grote supermarkt op loopafstand. We blijven hier ook maar voor een nacht, aangezien we morgenavond doorrijden naar Williams, 50 mijl zuidelijk, om de route naar onze tussenstop op weg naar Joshua Tree Park in te korten.

Aan het einde van de middag zijn we teruggegaan naar de South Rim van de Grand Canyon, om de zonsondergang te bekijken. Onderweg zagen we 3 wapiti’s (vrouwtjes), die hier in Amerika ‘elk’ genoemd worden. Dit zijn een soort edelherten. Je kunt zien dat ze helemaal aan mensen en het drukke verkeer gewend zijn. Ze stonden namelijk naast de weg te grazen. We zullen ze toevoegen aan onze collectie ‘wildlife’, maar erg ‘wild’ zijn ze niet meer.

Hierna zijn we doorgereden naar Mather Point, waar het al behoorlijk druk was met mensen die allemaal met fotoapparatuur, statieven, selfie sticks en dergelijke aan de gang waren. Het bleek dat we de mooiste foto’s konden maken, nadat de zon helemaal onder was, in de laatste schemering. De blauwtint, die als een waas eerder vandaag over de canyon lag, was verdwenen en de roodtinten kwamen nadrukkelijker naar voren.

Dit geeft een buitenaards effect. Ook bij deze foto’s kunnen we eerlijk zeggen dat we deze niet bewerkt hebben.

.

Morgen wordt een bijzondere dag omdat we om 4 uur in een helikopter boven de canyon gaan vliegen.