29 september: ’n kleurrijk hoogtepunt van onze reis.

Vandaag was een dag met vele kleuren. Onze dag begon met een, vooraf besproken, tocht door de Lower Antelope Canyon. De Antelope Canyon is een zogenaamde slotcanyon. Deze canyon is heel erg nauw; hij is in de loop van miljoenen jaren uitgesleten door grote hoeveelheden water en modder.

Zoals ook andere ‘Tiogareizigers’ beschrijven is het filelopen door de canyon. Ondanks dat hebben we dat niet als bezwaarlijk ervaren. We kregen genoeg kans om de foto’s te maken die we wilden maken. Soms ‘gebruikten’ we ook andere mensen als figuranten om bijvoorbeeld een hoogte te benadrukken of om zoals in dit geval de laten zien hoe nauw de doorgangen soms zijn.

Nog een ander mooi plaatje.

Dat we hebben gekozen voor de Lower Canyon is louter toeval. Alle tours door de Upper waren namelijk volgeboekt. De Lower staat bekend als minder toegankelijk, maar dat bleek reuze mee te vallen. Je moet inderdaad via een lange steile trap door een nauwe doorgang naar beneden, soms zijn de doorgangen zo smal dat je geen twee voeten naast elkaar kunt zetten, maar het is goed te doen.

Ondanks de drukte kreeg iedereen aandacht van Navajo gids Josh. Hij gaf zo nodig aanwijzingen over de beste instellingen van je fototoestel of telefoon. Het is overigens opvallend dat het grootste gedeelte van de mensen tegenwoordig hun telefoon gebruiken om foto’s te maken. Met selfiestick uiteraard.

Verder gaf hij aan wat de mooie plekken waren om te fotograferen, gebruikte wat trucjes om mooie effecten te bereiken en zorgde ervoor dat alle bezoekers ook zelf op de foto kwamen.

Onze tocht door de Antelope Canyon behoort zeker tot een van de absolute hoogtepunten van onze reis. Als je van fotografie houdt is het uiteraard leuk om te proberen mooie foto’s te maken, en dat is hier niet echt moeilijk, maar ook als je alleen door de canyon loopt en kijkt is het al een hele belevenis.

We hadden vanochtend trouwens weer een dingetje met de tijdzone waarin we zitten. We dachten dat de Navajo tijd een uur voorliep op de tijd die hier in Arizona gebruikt wordt, maar dat bleek niet het geval te zijn. Met als gevolg dat we vanochtend een uur te vroeg bij de canyon waren.

De rest van de middag hebben we heerlijk geluierd bij het zwembad. Gelukkig was een ouder Amerikaans echtpaar zo vriendelijk om hun zitje in de schaduw met ons te delen. Het was namelijk in de schaduw al 36 graden en de zon steekt verschrikkelijk op een hoogte van ruim 3000 voet. Na een leuk gesprek met deze mensen over allerlei reizen die ze gemaakt hadden, naar onder andere Europa, vertrokken ze zodat we de rest van de middag gebruik konden maken van lig/zitbanken.

Tegen de avond kreeg de lucht boven de camping spectaculaire kleuren. Ik heb geprobeerd dat op de foto te krijgen. De foto hierboven is, echt waar, zonder speciale trucs gemaakt noch is hij bewerkt.