17 september: Drukte in Zion National Park.

Door het uur tijdverschil werden we vanochtend later wakker dan gepland. Maar wat maakt het uit; het is vakantie. Na een relaxt ontbijtje, buiten voor de camper, zijn we met de gratis shuttlebus vertrokken naar de ingang van Zion National Park. Hier stonden al bussen klaar om de vele bezoekers naar de verschillende punten in het park te brengen, van waaruit de verschillende ‘trails’ (wandeltochten) beginnen. Wij hebben ons in eerste instantie naar het verste punt laten brengen, waar we even een klein stukje langs de rivier gelopen hebben. Daarna zijn we bij elke stop uitgestapt om wat foto’s te maken en soms een stukje te lopen.

Zion National Park biedt absoluut heel veel indrukwekkende natuur. Wij zijn ervan overtuigd dat, als je de mogelijkheid hebt om verder het gebied in te trekken, je een ultieme natuurervaring op doet.

Helaas zat dat er voor ons niet in, door de beperkte mogelijkheden die wij hebben om te wandelen. Het gevoel wat blijft is, ondanks alle mooie kleuren in de rotswanden, dat we in een soort van pretpark terecht gekomen waren. In het deel waar je met de bus kunt komen, is het erg druk, geplaveid en opgepoetst. Er komt elke 6 minuten een bus die de bezoekers naar de volgende attractie brengt, die in de bus aangekondigd wordt. Voor een ultieme adrenalinekick kun je dan nog naar Angels Landing. Een tocht die als heel zwaar en moeilijk wordt aangekondigd. Bij de start van deze ‘trail’ staat zelfs een waarschuwingsbord dat er sinds 2004 al 6 mensen van de rotsen gevallen zijn. Toch zie je hele stoeten mensen aan deze wandeling beginnen. (Zie YouTube voor filmpjes van deze tocht.)

Toch is het een schitterend park om te bezoeken, zoals de foto’s bewijzen.

O ja, we hebben ook nog wat ‘wildlife’ gezien. Kalkoenen, die we helaas niet konden fotograferen. Een aantal heel snelle hagedisjes, die we ook niet op de foto kregen. Wat we wel konden fotograferen was een van de vele, brutale eekhoorntjes die bedelen om voedsel.