18 september: Pareltjes onderweg naar Bryce.

Vanochtend zijn we om kwart voor 9 vertrokken richting Bryce. De weg naar Bryce voert het eerste deel door Zion National Park. Na 5 mijl moesten we door een tunnel van anderhalve mijl, waarvoor het verkeer geregeld werd door rangers. Deze tunnel (bouwjaar 1930) was namelijk erg smal, dus werd het verkeer aan de andere kant tegengehouden toen wij er met onze camper doorheen reden.

Tijdens onze reis zijn we bijna constant door de prachtigste landschappen gereden, waardoor het rijden op geen enkele moment als verloren tijd voelt. Ook vandaag was dat het geval.

Om te beginnen reden we vandaag door een prachtig stukje Zion National Park.

Na het verlaten van dit park werd het landschap ineens groener en vruchtbaarder, met hoge sparren en veel ranches. Omdat we vandaag maar 90 mijl hoefden te rijden, hebben we ervoor gekozen om een omweg naar Cedar Breaks National Monument te nemen.

Cedar Breaks ligt op ruim 10.350 voet hoogte en het was daar, ondanks de felle zon, behoorlijk fris. Omdat we niet kunnen beschrijven hoe mooi het daar is, volstaan we met een paar foto’s.

Onze omweg leidde via Scenic Byway 14 door het Dixie National Forest, waarvan de loofbomen op grotere hoogte al prachtige herfsttinten hadden.

Na Dixie National Forest volgde opnieuw een weids landschap met landerijen. Bij een stop onderweg zagen we op een parkeerplaats deze ouderwets aandoende trucks, die je in Amerika veel gezien hebben.

Hierna werden we verrast door een opnieuw een pareltje. Dit waren de rode rotsen van Redrock Canyon, een voorproefje op Bryce Canyon.

Nu staan we in een compleet vakantiedorp, Ruby’s Inn, waarvan de oprichters in het begin van de 20e eeuw hier een lapje grond kochten voor een boerderij en door voorbijgangers gewezen werden op Bryce Canyon. Zij zijn toen een Inn begonnen met als uiteindelijke resultaat dit vakantiedorp wat door hun klein- en achterkleinkinderen wordt beheerd.

Morgen meer over Bryce Canyon.