1 oktober: No ‘diving’ into the Grand Canyon.

We hadden de titel voor vandaag al klaar. Helaas is het er niet van gekomen. Niet dat we plannen hadden om letterlijk in de Grand Canyon te duiken, maar we hoopten dat we dat met de helikopter konden doen. In de loop van de dag begon er echter een harde wind op te steken waardoor alle helikoptervluchten gecanceld zijn. We zijn opnieuw ingedeeld morgenochtend om 9 uur.

Vanochtend hebben we wel het geplande bezoek aan een deel van de South Rim gebracht.

Zoals in Zion en Bryce was het ook hier mogelijk om met de gratis shuttlebus langs de uitzichtpunten te rijden, uit te stappen en een stukje te wandelen naar een volgend uitzichtpunt. Om vervolgens als je dat wilt de bus weer te nemen.

Het is mogelijk om vanaf het eindpunt helemaal terug te lopen naar de Village waar de shuttlebus start.

We zijn uitgestapt bij Maricopa Point en na het bekijken van het uitzicht doorgelopen naar Powell Point en Hopi Point. Het merendeel van de wandelingen langs de Rim gaat over geplaveide paden, die niet al te stijl zijn, dus voor bijna iedereen te doen. Zelfs voor een oude man waarmee we in gesprek raakten. Hij vertelde ons dat hij zo’n 60 jaar geleden over de Coloraderivier geraft heeft in een dinghy landing raft; dit was een tocht van 5 dagen. Deze man bleek bijna 89 jaar te zijn. Het was leuk om met hem en zijn 66-jarige dochter, die hem vergezelde, te praten. Als je nu een 10-daagse rafting tour wilt maken, moet je dat 2 jaar van te voren boeken.

Als je voor de Grand Canyon staat, is het heel moeilijk om in te schatten, wat de maten zijn. Hoever de overkant weg is en hoe diep de canyon is. Wij hoorden vandaag dat de Coloradorivier terplekke 300 voet breed is; dat is bijna 100 meter. Zie je hem op onderstaande foto?

Inderdaad, de rivier is te zien rechts van het midden.

Zoals gezegd hoorden we om 3 uur op het vliegveld dat de helikoptertour niet door zou kunnen gaan. Aangezien we een campground geboekt hadden bij Williams zijn we toch vast die kant uit gereden. Morgen moeten we weer een klein uur terug rijden naar het vliegveld, maar dat hebben we er graag voor over.

Toevallig hadden we bij MacDonalds een informatieblaadje over Williams meegenomen. Daarin stond een artikeltje over een vliegtuigmuseum halverwege de rit. Uiteraard konden we dit museum niet zomaar voorbij rijden. Na een hartelijke en enthousiaste ontvangst bij de balie door een oudere mevrouw zijn we door het museum gelopen. Het bleek een aantal gevechtsvliegtuigen te bevatten, allerlei kleine schaalmodelletjes en andere materialen, foto’s en dergelijke, over oude vliegtuigen. Maar ook, leuk voor Ted, veel radiografische bestuurde modelvliegtuigen. Hieronder staat een voorbeeld van zowel een echt exemplaar als een paar modelvliegtuigen.

Daarna zijn we naar de KOA-campground, 7 mijl boven Williams gereden. De wind lijkt nu te zijn gaan liggen, dus we hebben goede hoop dat morgen onze helikoptertour doorgaat.