De heenreis

Uiteindelijk zijn we in Vancouver aangekomen, maar echt soepel ging dat niet.

De reis begon om 10.45 uur nog heel ontspannen met een taxiritje naar Schiphol, alwaar we ruim op tijd aankwamen en als een van de eersten onze gloednieuwe reistrolleys konden inchecken. Na een vlucht van 7 uur landden we op Toronto voor een snelle overstap naar Vancouver. Helaas raasde er vlak na onze landing blijkbaar een noodweer over de luchthaven, want meteen werden alle vluchten gecancelled. Als in een slechte kerstfilm hingen we daar op het vliegveld te wachten tot we uiteindelijk met een uur vertraging toch nog konden vertrekken. 5 uur later kwamen we doodmoe en brak aan op Vancouver. Maar onze koffers helaas niet. Lang verhaal kort: die staan nog in Toronto.

Dus na dat uur vertraging en het eindeloos wachten bij een steeds leger wordende kofferband ook nog maar een half uur vragen en klagen aan de balie en een opsporingsbericht voor 4 koffers uitzetten. Uiteindelijk stappen we dan maar zonder onze gloednieuwe, zorgvuldig ingepakte koffers op de trein downtown. Als we na een ritje van 35 minuten vanuit het treinstation de trap omhoog nemen en voor het eerst Vancouver aanschouwen, zijn we allemaal eventjes stil. Wat is dit prachtig! Ineens staan we na 22 uur weer buiten, op een zwoele zomeravond, tussen de wolkenkrabbers en de lichtjes. Vancouver voelt aan als een vriendelijke metropool.

Het laatste stukje naar het Comfort Inn hotel moeten we lopend afleggen en vlak voordat we er zijn, zijn er lieden die alweer honger hebben. De lijven zijn compleet ontregeld na zoveel uur stilzitten, snacken en een tijdsverschil van 9 uur. Gelukkig is er nog een McDonalds open en snel eten we nog wat voordat we ons ver na middernacht lokale tijd in het hotel melden. We krijgen een noodsetje tandenborstels en tandpasta mee en vallen op onze familiekamer na een heerlijke douche uitgeput in slaap. Na 23 uur reizen.

Leermomentje: altijd zelf controleren of je koffers bij een tussenstop op de band staan. Zelfs als alle bevoegde deskundigen zeggen dat ze automatisch doorgaan.

Geluksmomentje: er zijn hier voor onze begrippen best veel zwervers en verslaafden. Echt niet bedreigend, maar wat een geluk dat we onze koffers niet mee hadden!