Dag 11: Whistler - Lillooet

Dag 11 Donderdag 26-7
Whistler – Lillooet

Ik zal het maar bekennen: gister hadden we grote onenigheid over de besteding van die dag. Op het programma stond de PEAK2PEAK gondel in Whistler, maar sommigen wilden vanwege de hitte veel liever zwemmen en zonnen bij een meertje dat we onderweg zagen. Het compromis was dat we gister toch de volledige bergetappe deden en vandaag tijdens de reis extra tijd uittrekken voor de Joffre Lakes: een stevige wandeling naar ‘drie wonderschone meren’, met badkleding en handdoeken mee, om daar te chillen. Na een uur rijden duikt op een verlaten helling de plaats van bestemming op, maar de parkeerplaats is overvol. Daar kan geen auto meer bij, laat staan een bus. Teleurgesteld rijden we verder. 
Daardoor ontmoeten we wel de eerste onaardige Canadees, terwijl we wachten op een vrije benzinepomp: een blubber van een vrouw die ons van achter haar stuur <samengevat> toeblaft: “You can’t park here!” “Ehhh, we’re not parked, we’re waiting.” “Oh, okay.” En weg was ze. Toch nog een walvis gespot.

Het einddoel van vandaag is Lillooet. Een doods goldrush stadje in het wilde Westen, alwaar we eerst koffie, brood, melk, yoghurtjes en avondeten scoren. Daarna rijden we naar Fort Berens Winery Estate. Jawel: een echte wijngaard van Nederlandse eigenaars waar we heerlijk lunchen en van hun wijnen proeven. We zijn onder de indruk van de Pinot Gris en kopen alvast een fles en 'glazen' voor mijn verjaardag.
Het is er heet. Ik weet het, jullie worden nu in Nederland geteisterd door een serieuze hittegolf, maar hier is het ook ca 36 graden. Lillooet is het heetste stukje van Canada. Onze aardige serveerster wijst ons op een recreatiestrandje aan het meer, een kilometer of 6 terug. En zo komt het dat we die middag ineens een paar uurtjes naast/in een bergmeer liggen te zonnen en af te koelen. Toch nog chillen!
De camping waar we aan het begin van de avond aankomen (Fraser Cove Campground) kan ik niemand aanraden: fileparkeren in een soort steengroeve. De afdaling naar onze plek bestaat uit 2 haarspeldbochten waarin we nog moesten steken ook, de wc’s zijn vies en de wifi is onbruikbaar. Maar we hebben wel een fenomenaal uitzicht. Het uitzicht is trouwens heiig vandaag, heet maar niet helder.
We koken een potje en terwijl ik daarna ga bloggen, gaan de andere drie nog snel voor het duister invalt bij de oude brug twee caches doen. Ze komen vol avonturenverhalen terug: van de 2 caches hebben ze er 3 gevonden (ze zijn echt goed!), de jongste heeft kermend staan dansen vanwege cactusnaalden door slippers en de oudste is zodanig uitgegleden dat hij nu een blauwe bil moet hebben. Kortom: geslaagde missie.

Midden in de nacht schrik ik wakker van angstaanjagend getoeter. Omdat het woord ‘bosbrand’ vandaag is gevallen hijs ik me verschrikt uit bed en wil polshoogte gaan nemen, maar vergeet het afstapje in de RV. Ook ik doe een dansje vanwege enkelpijn. Eenmaal buiten zie ik geen bosbrand, maar onvoorstelbaar lange, verlichte containertreinen aan de overkant van de steengroeve. Ze toeteren dat het een lieve lust is en hijsen zich knerpend de berg langs, wagon na wagon na wagon. Gerustgesteld ga ik weer terug naar bed en hoor ze tot aan de horizon nagalmen.

Leermomentje: niet te vaak naar een supermarkt gaan hier. Je komt altijd met veel te veel terug. Maar het is allemaal zo groot, leuk, anders, nieuw, lekker hier. Behalve het brood, dat is echt 3x niets. Vandaar dat we het graag roosteren. En ontbijten met muesli met melk. Wel handig: een bananendoos meenemen van de super en daar voortaan de schoenen netjes in bewaren.
Geluksmomentje: Eigen douche en wc in de RV.