Dag 6: walvissafari in Ucluelet

Dag 6 zaterdag 21-7
Ucluelet

Ik moet nu ff haast maken want ik loop steeds verder achter. We doen te veel en ik schrijf te langdradig. Maar dit was weer een zo’n unieke excursie die we vooruit hadden geboekt omdat we die echt niet wilden missen: met de Archipelago Wildlife Cruises een dag lang dwalen door de eilandengroep op zoek naar wild. We noemen dit de walvissafari maar helaas, spoiler: geen walvis of orca gezien. De boten daar hebben allemaal radiocontact met elkaar en geven elkaar de locaties van grote vissen door. Er was vandaag slechts 1 grijze walvis aanwezig, maar die was te ver buitengaats voor ons luxe scheepje. Neemt niet weg dat het fantastisch was! De omgeving varieerde van schattig vissersdorpje in langgerekte fjord tot angstaanjagende riffen waar het boek ‘De schipbreuk van de Batavia’ zo verfilmd zou kunnen worden. Gelukkig kwamen we ook langs bounty-eilanden. De ochtend begon met zeemist, maar na een voortreffelijke lunch aan boord trok het open. Qua wildlife hadden we echt niets te klagen. Ik noem maar even: grappige zeehonden in alle soorten en maten (honderden), zeeleeuwen in de maten XXL en XXXL, otters (maar niet zo duidelijk als op camping 1), een baby-zeemeeuw die een heel lelijk bolletje bruine pluis zat te zijn, knaloranje vette zeesterren van minstens 15 cm, een kwal, heel veel zwarte zee-arenden die hoog vanuit de bomen met hun spiedende witte koppen met gele snavels de wacht houden. Er was ook een jong bij, dat was nog helemaal bruin en kermde om zijn moeder.

En toen, ja hoor, daar liep hij ineens op een strandje: een zwarte beer! Check, gezien, prachtig zo op een veilige afstand, vanaf een boot. Eigenlijk was hij zonder verrekijker niet eens goed te zien. Hij struinde wat rond tussen het aangespoelde hout. Je zou er uren naar kunnen kijken. Maar we moesten terug. En als toegift, tegenover de aanlegplaats van de boot ontdekte de schippersvrouw ineens een wasbeer. We konden hem naderen tot op een meter of 6 alwaar hij driftig rondscharrelde. Wat een schatje!!!

Intens tevreden en helemaal verwaaid gaan we om 15.30 uur weer aan land. 
We hebben nog tijd om met de camper door te rijden naar de Wild Pacific Trail / Lighthouse Loop, een rondwandeling van 2,5 km naar de vuurtoren. Op de parkeerplaats hangt een waarschuwingsbord: pas op voor de wolven. ‘Scare, don’t stare’. Oooo-keeee dan maar. Van de parkeerplaats loop je direct een stukje regenwoud in en daarna over een pad met fantastische uitzichten over de Stille oceaan. De mannen kunnen het natuurlijk niet laten en klauteren een stuk omlaag en gaan via de rotsen. Bij de vuurtoren staat een kraampje van wildlifebeheer. Een vriendelijk meisje vertelt ons wat over de wolven en dat er een half uur geleden een melding van een zwarte beer op rechts was. Waar wij vandaan kwamen. Maar die beer was bij de rotsen hoor. Wij ook. Heel gek: het klinkt natuurlijk heel spannend, maar als je hier bent, met al die toeristen, is het echt niet eng. Eerder gek spannend.

Uiteindelijk zijn we zonder kleerscheuren bij een fish & chips tent beland, met razende honger. Omdat je hier wel vis móet eten, bestellen we allemaal 2 stukjes vis. Niet te veel, niet te weinig. Maar godsakke wat zijn die porties hier groot! Er blijft schandalig veel over. Leermomentje!
Terug op de camping gaan we meteen weer de hottub in en raken aan de praat met onze ‘buren’ die uit Hilversum blijken te komen. De twee zoons zitten/zaten op het ATC. Na het badderen gaan de kinderen samen voetballen op het veldje achter onze campers en stookt B een houtvuur op waar we lekker in gaan zitten staren. Na nog wat gepruts met marshmellows en biskwikruimels gaan we uiteindelijk lekker naar bed.  

Leermomentje: die porties hier zijn echt veel te groot voor ons.
Geluksmomentje: samen op het voordek met de zon op je gezicht en de spetters om je oren speuren naar zeebeesten.