Dag 8: Zalmsafari in Campbell River

Dag 8 maandag 23-7 
Dagje Campbell River

En hier is hij dan: onze eerste vrije ochtend. Ik word weer met hoofdpijn wakker en bedenk ineens dat dat wel eens met koffiegebrek te maken zou kunnen hebben. Drie grote bakken later denk ik dat ik gelijk had. We zetten de stoeltjes in de zon en langzaam komt iedereen uit zijn slaapstand. R en ik doen half voor de gein, half tegen de stijf, een paar yoga-oefeningen aan de waterkant. Hmmmmmmm. Er is zelfs nog tijd om even te lezen en jullie reacties op de blog te checken. (@mike: het is hier overal ontzettend verboden vuurtjes te stoken. @Gerie: ontzettend leuk dat we zomaar een onbekende volger hebben.) Om 12 uur pakken we het hele huis weer in want we hebben in het dorp afgesproken met Destiny River Adventures voor een zalmsafari.

We krijgen een wetsuit en jack aan, schoenen, handschoenen, zwemvest, snorkel met masker en voor wie wil is er nog een wetcap (absolute tip voor mensen met lang haar en/of oorbellen). Boven water is het erg heet, tijdens de uitleg van Jaimy gutst het zweet in straaltjes mijn wetsuit in. Maar de temperatuur van het water is slechts 12 graden, “any warmer and this would be a dead salmon tour”. Samen met buschauffeur Ron brengt Jaimy ons in een oude schoolbus naar de rivier, laat de raft te water, brengt ons de veiligheidsregels bij en dan kan het avontuur beginnen: snorkelen met zalmen. De dappersten onder ons klimmen vanuit de raft op een rots en springen het koude water in, ik ben de enige die zich elegant (not) vanuit de boot laat zakken en de Japanner met camera gaat de boot helemaal niet uit. En dan is het: “go with the flow! Do a superman! Or a wonderwoman! Whatever you wanna be!” Laat je meedrijven met de stroom, terwijl duizenden joekels van zalmen verschrikt de andere kant op flitsen. Jaimy blijft met de raft in de buurt, geeft aanwijzingen en helpt ons de boot in/uit wanneer je maar wilt. Op het eerste stuk is het zicht fantastisch, het water zo helder en schoon dat je het gewoon kunt drinken. Op het laatste stuk mengt het zoete rivierwater zich met het zoute zeewater en is het zicht beduidend minder. Geen stroomversnellingen meer, geen golven, geen zalmen en net als ik dan maar in de raft wil, zwemt er een zeehond voorbij. Zo bijzonder om op ooghoogte met een zeehond in hetzelfde water te zwemmen.

De boottocht eindigt naast de camping, maar gek genoeg is onze plek nr. 41 leeg. De camper staat nog in het dorp en we moeten eerst met Ron en de schoolbus mee terug. 

Het was een uitputtend avontuur, wat ons niet belet om door te rijden naar het centrum en daar op de 600 meter lange Discovery Fishing Pier rond te lopen. De jongens nemen een kinderijsje en komen terug met een megatoren ijs. Heerlijk maar we willen zo nog uit eten. Dat doen we bij een terras aan het water, verrekijker in de aanslag voor eventuele orca’s maar we moeten het doen met een paar zeehonden. Tegen beter weten in laten we ons verleiden tot een voorgerecht. Voor de dames 1 portie homemade taco’s met tonijntopping en voor de heren 1 portie gefrituurde kipvleugels. Het had ruim genoeg geweest als hoofdmaal, maar er volgt nog veel meer lekkers.

We rijden terug naar de camping en precies wanneer ik bedenk dat ik me nu beter genoeg voel om ook te rijden (ik was megaverkouden-wattig-moe) vraagt B of ik nu wél wil rijden. Ja dus. Langs de weg wisselen we van plek en ik rij deze bus traag en trots naar huis. Onderweg stop ik nog even om foto’s te maken bij een native begraafplaats, vol totempalen en andere inheemse kunst. Achteruit terug de weg op, zelfs de camping op, zelfs achteruit inparkeren. #trots.

Leermoment: onthou dat nou eens dat die porties hier echt veel te groot zijn!
Geluksmoment: ik heb de RV naar huis gereden en achteruit ingeparkeerd!