Dag 9: Campbell River - Nanaimo (veerboot) – Whistler

Dag 9 dinsdag 24-7
Reisdag Campbell River - Nanaimo (veerboot) – Whistler

De vorige reisdagen waren ca 270 km, vandaag staat er een pittige van 317 km op het programma dus we gaan al om 7.45u op pad. Het ontbijt slaan we over, dat doen we straks wel als we wachten op de veerboot. Tot daar moeten we het maar op wat overlevingskoeken doen. Als we Campbell River uitrijden zien we Ron de buschauffeur van gister op een kruispunt staan. We toeteren naar hem en hij zwaait ons vrolijk uit. De tocht van ruim 2,5 uur naar de veerboot geeft mij de kans om twee blogs verder te werken, ik ben bij! Ik zit achterin te typen, R zit voorin. En eerlijk is eerlijk: het valt tegen hier achterin. Het zicht naar voren is beperkt tot het bed van de kids en eronder hooguit 7 meter wegdek. Naar opzij is het een stuk beter maar voorin is het zicht echt wel het best. Bovendien is er nauwelijks te communiceren met ‘voor’, zelfs als de muziek uit staat.

Als we bij de veerhaven aankomen worden we opgemeten en kunnen we in rij 28 afwachten of we nog op de eerstvolgende boot meekunnen. Prima. Ontbijt voor de hele familie en lekker koffiezetten dan maar. Daar zijn we wel aan toe. Maar nog voordat de koffie is doorgelopen moeten we de boot al op! Even alles vasthouden, voorzichtig doorrijden en in het ruim van het schip verder met waar we gebleven waren. Allemaal een beker hete koffie, de rest in de thermosfles en boven op het dek een mooi plekkie in de zon zoeken. Het wordt een heerlijke zonnige overtocht van Nanaimo naar Horseshoe Bay. We speuren voor het laatst de wateren af naar orca’s en walvissen maar hebben weer geen succes. Daarom besluiten we om in Horseshoe Bay nog even naar Whytecliff Park te gaan. Deze tip hadden we van Pardeep, onze camperverhuurder. Hij had een filmpje laten zien van orca’s die daar langs de rotsen schuren en zwemmers het water uit joegen, zo dichtbij. Succes verzekerd. Dus we hijsen ons met onze bus steeds verder omhoog het stadje uit en gaan het Old English aandoende Whytecliff Park in. Mooie oprijlaan, beetje smal, nog smaller, muurtje op links, overhangende bomen op rechts. KLABAM!! Wat was dat? Even later zien we dat het zonnescherm (dat wij als huurders niet mogen gebruiken want kwetsbaar) een optater heeft gehad. Er zaten blijkbaar muziekspeakers in de hoekpunten. Nu alleen nog in de achterste punt. Die trouwens ook beschadigd is. Gezien het geluid van de klap valt dat eigenlijk nog wel mee. En prachtig uitgemikt dat alleen het frame van het zonnescherm schade heeft, niet de wagen zelf. Wij kunnen hier mee leven, parkeren de RV onder een hogere boom, gaan eerst even lunchen en lopen daarna door het parkje richting de klif. Al wat we daar in het water zien zijn veerboten. En de jongens, die weer over de rotsen lopen, zien nog een zeehond. Daar blijft het verder bij. Geen kans op orca’s verder.
We verlaten het parkje via de uitrijlaan. Ook zo smal, met een muurtje op links, waarlangs we een uitlaatpijpje met kermend geluid kromtrekken. Dat uitgerekend de verhuurder met deze tip kwam is onbegrijpelijk. Tenzij zijn broer de reparaties straks uitvoert natuurlijk. Verder op pad, Route 99 naar het Noorden, de Coast Mountains in. De weg is breed en glooiend, uitermate geschikt om ca 100 km/u te rijden. Onderweg stoppen we nog even bij een tuincentrum om een parasol en een vliegenmepper te kopen. R gaat stuk als ze een kinderzwemvestje in zeemeerminstijl past, compleet met gekleurde glitterschubben en een staart!

Onze laatste etappe eindigt in Whistler, Olympisch dorp tijdens de Winterspelen 2010. Op het Riverside RV Resort wacht plek C11 op ons. Een keurig RV-park met veel bomen en smalle plekken met eigen picknicktafels. De vuurplaatsen bij alle plekken zijn geblokkeerd vanwege ‘Forest Fire Hazard’ code ‘Extreme’. Nergens hier in BC (British Columbia) mag je wat voor vuur dan ook maken. Het is smoorheet dus de parasol kan meteen dienstdoen als we de drank en de chips opentrekken. Het avondeten houden we rustig, met hotdogs en een omelet met een restantje groenten van gister.

Leermomentje: zelfs als het bij de spiegels lijkt te passen kan het bij het dak misgaan. Hoog Sammie, kijk omhoog Sammie!

Geluksmomentje: dat wij nog net met de volgende veerboot meekonden, terwijl de RV achter ons moest blijven staan.