Dag 30: La Push – Fort Flagler

Dag 30 dinsdag 14-8
La Push – Fort Flagler

Kúnnen we eindelijk uitslapen, hebben we voor het eerst deze vakantie een jankende hond, brommende buurman en gillende kindertjes pal naast ons. Nou ja, we mogen wat dat betreft absoluut niet klagen. Want het is al 4,5 week rustig en stil op ALLE campings. Herhaaldelijk heb ik me afgevraagd hoe dat mogelijk is hier. Waar zijn alle bewoners, alle kinderen? 
Dan maar even douchen en als ik terugloop ruik ik al van verre de geur van verse koffie uit onze RV komen. Geluksmomentje te pakken! Als even later ook onze laatste smurf met zijn goede been en zonder zijn hoofd te stoten vrijwillig uit bed komt, kan mijn dag al niet meer stuk. We ontbijten lekker samen buiten en daarna ga ik nog even bij het hoofdgebouwtje zitten bloggen. Er komt een vrouw naast me staan die zegt dat ze de eigenaresse is en vraagt of wij het waren die gister zo laat aankwamen? Ik bedank haar voor de keurige ontvangst, excuseer ons voor het late tijdstip en vertel dat we eerst nog naar Second Beach waren. Haar gezicht betrekt direct. Ze is het helemaal niet eens met wat daar allemaal gebeurt. “Waanzin! Veel te veel mensen! En nemen ze alle rotzooi weer mee terug? Wat dumpen ze allemaal in de oceaan? Er zijn daar niet eens toiletten!” Ik vraag haar of het überhaupt wel is toegestaan, daar overnachten en ze heft wanhopig haar handen op: “They keep coming!”
Maar wij gaan. Het is vandaag extreem heiig door de rook van verre bosbranden dus onderweg besluiten we de geplande bergetappe Hurricane Ridge ‘met fantastische uitzichten over besneeuwde bergtoppen’ maar over te slaan. We genieten wel van de gewone weg met uitzichten dichtbij, zoals tijdens onze koffiestop bij wat wij voor het gemak Lake Misty noemen. Het is te koud om in te zwemmen, maar met je stoeltje ín het water zitten is heerlijk volgens B. We rijden de prachtige Highway 101 verder af, genieten van alle uitzichten en omdat we een programmaonderdeel hebben overgeslagen, zijn we al om 16u op de plaats van bestemming. Fort Flagler is weer een prachtige State Park camping aan het strand van een schiereiland. Na het inschrijfloket volgt er nog een oprijlaan van 2 km door een majestueus bos en dan zijn we bij onze plek 61.

Er staat een snackbar op het gele gras bij het strand en die gaan we meteen checken op ijs en tot hoe laat we vanavond welkom zijn. Even later lopen we gevieren met ijs langs het binnenstrand, kijkend naar iets in het water vlakbij dat óf een otter óf een zeehond moet zijn. Helaas hebben we nu geen verrekijker mee dus we weten het niet. Terug bij de RV hebben we nog even de tijd om wat te lezen en te relaxen alvorens we weer teruglopen naar de snackbar voor het avondmaal, nu gewapend mét verrekijker. En jawel hoor, we zien hem weer: het is een zeehond die zich kostelijk vermaakt in de baai. 
We genieten van onze hamburgers en wanneer we opstaan zien we een eenzame portemonnee op het volgende bankje liggen. Waar is de oudere man met hond gebleven die hier net nog zat? Rose, de uitbaatster (ja ja, zodra je meer dan 1 vriendelijk woord wisselt wil iedereen je meteen een hand geven en je naam en plaats van herkomst weten) komt op onze consternatie af. En nog een andere man met een andere hond. Die wil eerst weten hoeveel er nog in de portemonnee zit voordat hij besluit of deze van hem was. Grappenmaker! Deze donkere man lijkt in niets op de blanke man op de foto. Rose besluit tot de volgende dag op de portemonnee te passen, donkere man gaat andere hondenbezitters checken en R en ik gaan een avondwandeling houden over de camping om de man terug te vinden. Helaas weten we tot op de dag van vandaag niet hoe dit verhaal afloopt, sorry. Tegen de tijd dat we terug zijn bij de RV hebben B en I een mooi vuurtje gestookt. Innig tevreden besteden we de laatste uren van deze dag met staren in de vlammen, totdat al het hout op is en we helemaal verkleumd zijn.

Leermomentje: verrekijker altijd meenemen.

Geluksmomentje: de geur van koffie, op tijd op een fijne camping voor een rustige middag, fikkie stoken.