Dag 28 - San Francisco

Vanmorgen hebben we weer lekker uitgeslapen tot half 9. We werkten onze blog bij (na enig gezeur met het uploaden van de blog en de foto’s door het slechte internet) en vertrokken naar hetzelfde restaurant waar we gisteren hebben ontbeten. Hier kwamen we rond 11 uur aan. Ook vandaag was de chagrijnige man van gisteren aan het werk. Pech voor ons dat we dit keer aan de andere kant van de ruimte zaten en hier was geen jukebox. Verdikkeme. Je zou haast denken dat die man het expres deed… Dit mocht natuurlijk onze eetlust niet bederven, dus we bestelden, wederom pancakes voor Alfred en voor Roy een wafel met ei en spek. Na dit gegeten te hebben, liepen we richting de Coit Tower. Een toren met uitzicht op de stad.

Vanaf het restaurant was het ongeveer 45 minuten (± 3,5km) lopen. Dit konden we via één rechte grote weg doen of via de toeristische route. Uiteraard kozen we voor de toeristische route die een klein stukje langs het water ging en door Fort Mason Park. We kwamen ook langs Ghirardelli Square, een leuk plein met een chocolademakerij, een bierbrouwer en verschillende restaurantjes. Erg leuk om hier een kijkje genomen te hebben. Vanaf hier was het nog 20 minuten lopen naar de toren, uiteraard via steile (sorry voor de typefout van gisteren, erg dom) wegen. Puffend kwamen we rond 13.45 aan bij de Coit Tower. Deze toren is 64 meter hoog en gebouw in 1934. Hij staat prominent op Telegraph Hill, één van de hoogste heuvels van San Francisco . S.F. is trouwens gebouwd op 44 heuvels! Via de ingang kwamen we terecht in een vreemde ruimte. Overal op de muren waren schilderingen te zien, die zo gemaakt konden zijn door kinderen uit Alfred z’n klas. Voor de duidelijkheid: hij heeft groep 3! Veel perspectieven klopten voor geen meter en het geheel zag er nogal vreemd uit.

Nadat we een kaartje hadden gekocht, moesten we wachten in de rij. Helaas bleek er in onze rugzak geen mondmasker meer te zitten, dus ook deze moest voor 1 dollar p.st. worden aangeschaft. Deze hebben we gelukkig nog haast nergens nodig gehad. Na iets meer dan een half uur wachten, mochten we eigenlijk naar boven. Met 8 man werden we in een lift gezet. Een Frans gezelschap vond het belachelijk dat er zoveel mensen in een lift werden gestopt en lieten dit duidelijk merken. In zijn stokbrood Engels, probeerde een man dit aan de medewerkster naast de lift duidelijk te maken. De vrouw reageerde niet en stapte netjes achteruit en liet de man uitrazen. In de lift stond een jongen die een enthousiast riedeltje hield, terwijl de oude lift langzaam omhoog werd gehesen. Dat de lift oud was, kon je aan alles merken. De deur moest met de hand worden gesloten en op slot worden gedaan, waarna er een ijzeren uittrekdeurtje aan de binnenkant van de lift werd dichtgedaan. Nadat de jongen zijn praatje had gehouden, brandde de zojuist genoemde man los. Hij wilde even haarfijn weten of er boven óók een wachtrij stond en zo ja, hoelang deze dan was. De jongen antwoordde vriendelijk dat dat elk moment kon verschillen. Eenmaal bovengekomen moesten we nog een korte trap op. De Franse man vond het allemaal maar vervelend.

Het uitzicht over de stad was mooi, we liepen een rondje en bekeken de stad vanuit verschillende hoeken. Doordat het weer (dubbele betekenis😉) erg helder was, konden we de Golden Gate Bridge goed zien liggen. Prachtig! Na een paar foto’s namen we, nadat we even hadden gewacht, de lift terug naar beneden. Hier bekeken wel nog even kort het souvenirwinkeltje en liepen dezelfde route naar beneden de heuvel af. De heenweg hadden we namelijk een barbier gezien. Aangezien onze haren (ja, zélfs die van Roy), schrikbarend lang waren geworden, hadden we een kappertje nodig.  

Helaas bleek er bij deze barbier geen plek te zijn dus struinden we Google Maps af. Een aantal blokken verderop bleek nog een barbier te zitten. Op goed geluk liepen we hier heen. Alfred stak zijn hoofd om de deur en vroeg of we zo terecht konden, of alleen op afspraak. Een vriendelijke jongen, met grote (nep?) lippen, kwam meteen op ons af en vertelde dat hij wel even tijd had. Thuis in Nederland komt onze lieve kapster altijd aan huis dus we waren nog nooit in een echte barbershop geweest. Een leuke ervaring dus. Er bleek plek te zijn voor drie klanten en de andere twee mannelijke kappers waren al bezig. Één kapper was een beetje een hipster met een baard, de andere kapper een nogal norse kleine dikke Aziatische man met een beanie op zijn hoofd. Die muts op zijn hoofd deed ons een beetje denken aan de dikke buurman en buurman. Nadat Alfred had verteld hoe hij zijn haar ongeveer wilde, mocht hij gaan zitten en werd hij op de juiste hoogte gepompt. De kapper begon enthousiast te vertellen terwijl hij met de tondeuse in de weer was. Hij vroeg waar wij vandaag kwamen en waarom we in San Francisco waren. Alfred legde uit dat we al in Canada waren geweest en nu langs de Highway 1 naar San Diego reden. De kapper vroeg of we ook langs Santa Maria kwamen, omdat hij daar vandaag kwam. Hij raadde Alfred aan een typisch streekgerecht te eten. De naam is ontschoten, maar het was iets van vlees. De beste jongeman was erg secuur in het knippen en scheren. Als finishing touch werd Alfreds nek ingesmeerd met warm scheerschuim, waarna de kapper met een mesje zijn nekharen weghaalde. Een klein uurtje later was Alfred klaar en was het de beurt aan Roy. Nadat er onderling tussen de barbiers/kappers, iemand op afspraak was geruild, kon Roy gaan zitten bij dezelfde kapper dan Alfred. Ook dit keer begon hij weer met de tondeuse (3 verschillende) en ging hij daarna over op de schaar. Nadat dit klaar was kwam er weer een soort warm schuim in Roy’s nek, waarna er met een mesje al het haar werd verwijderd. Dit had Alfred ook meegemaakt. Tot dusver niks vreemds. Hierna kwam de kapper aanzetten met een hoofdsteun, hij klemde deze vast en legde de stoel in de ligstand. Het leek er even op dat Roy bij de tandarts terecht was gekomen. De kapper pakte een spuit en sprayde Roy zijn voorhoofd in (het geurde trouwens heerlijk!), waarna hij met een mesje de zijkanten van het voorhoofd ging bijwerken en er een nette lijn van maakte. Het zal misschien wel een gek gezicht worden als hier wat van terug gaat groeien, maar dat zien we dan wel weer… Hierna controleerde de kapper ook nog even of Roy haar op zijn tanden had, dit bleek niet het geval. We rekende 100 dollar af en vertrokken fris gekapt.

Inmiddels was het 16 uur en hadden we eigenlijk nog in de planning om een boottochtje te gaan maken. Aangezien het, in de schaduw, al behoorlijk fris aan het worden was, besloten we dit over te slaan. Iets verderop zagen we een terrasje in de zon en besloten hier even bij te komen van ons barbieravontuur. Nadat we een drankje hadden genuttigd, besloten we terug te lopen naar het hotel. Na een aantal blokken zagen we nog een terrasje in de volle zon waar we nog een drankje wilden doen. De zaak, die Bodega bleek te heten, schonk helaas geen frisdrank. Alfred nam daarop een biertje en Roy een overheerlijk glaasje water.

We dronken deze op en liepen, via Lombard street, richting ons hotel. Ons hotel zit inderdaad aan dezelfde Lombard street als die bekende kronkelige weg, alleen ligt ons hotel zo’n 15 blokken naar beneden, in de richting van de Golden Gate Bridge. Vanaf het plekje waar we wat dronken klommen we eerst helemaal omhoog naar het kronkelwegje, waarna we aan de andere kant naar beneden strompelden. Deze kant heeft een hellingspercentage van 90 graden! Eén misstap en je rolt zo een aantal blokken naar beneden. Gelukkig kwamen we 35 minuten later in de buurt van ons hotel.

We hadden inmiddels trek gekregen en wilden gaan eten bij de Italiaan waar Alfred eergisteren in zijn eentje een pizza had genuttigd. Helaas bleek hier een wachttijd van een aantal uur te zijn. Uiteraard hadden we geen zin om zolang te wachten, dus zochten we verder. Iets verderop bleek een andere pizzeria te zitten. Hier bestelden we een medium pizza, genoeg voor ons beiden. Rond 19 uur hadden waren we klaar en rekenden we af. We besloten naar het hotel te gaan en op tijd te gaan slapen.

San Francisco heeft ons de afgelopen dagen weer enorm weten te raken. Doordat we deze stad al eens hadden bezocht, hebben we de highlights zoals Alcatraz, een hop-on-hop-off bustour en wandelen over de Golden Gate Bridge al gehad. Hierdoor hebben we nu een andere kant van de stad kunnen zien en blijven we het een hele leuke en gezellige stad vinden. We hadden hier zeker nog wel een aantal dagen kunnen vermaken, maar het is morgen helaas weer tijd om te vertrekken.  

Hotel: Days Inn by Wyndham Lombard
Gelopen: 10,6 km